2. Al dwalende door park en straten

10 oktober 2017 - Rome, Italië

Toen ik dinsdagochtend opstond, zaten op mijn armen en benen meerdere rode bulten; muggen! Die vervelende beestjes leven natuurlijk ook in Italië. In een poging deze jeukende bulten te vergeten, begon ik toch maar aan het ochtendritueel. Na een beker melk met cornflakes was het tijd om de essentiële boodschappen te doen bij de lokale Carrefour om die vervolgens in mijn keukenkastje en koelkast te ordenen. Het halen van yoghurt en cruesli was een vereiste, want cornflakes trok ik eigenlijk geen ochtend langer. Na een kleine wandeling door de buurt (eigenlijk was ik verdwaald omdat ik het metrostation niet kon vinden), pakte ik vanaf Garbatella de metro naar Termini om aldaar over te stappen. Dit bleek ook meteen mijn eerste ervaring met toeristen in Rome; nadat ik de woorden “Scusa” en “Entschuldiging” uit mijn mond had geperst, stamelde een middelbare scholier met verbaasde maar tegelijk ook enthousiaste stem “Er spricht Deutsch!”. Blijkbaar lopen er in Rome toch mensen rond wiens moedertaal ik wel begrijp.

De trip zette ik voort naar Barberini, waar ik na zo’n 100 meter lopen al was gaan zitten omdat ik toch echt geen idee meer had waar ik was. Toen bleek dat ik de juiste route had ingezet naar Villa Borghese, heb ik de pas toch maar weer doorgezet. Na een dwaalspoor van enkele uren en het zien van bijna elke hoek van dit gigantische park, ben ik neergeploft bij Casina del Lago, waar ik al twee maal dwalend voorbij was gelopen maar pas de derde keer ook echt als een optie zag. Aldaar betaalde ik €8.50 betaalde voor 2 kleffe stukjes stokbrood met gegrilde groentes en een plastic flesje water, maar dan werd er wel een muzikale ondersteuning geboden in de vorm van het gebrom van auto’s en Vespa’s op de dichtbijgelegen autoweg. Toen mijn broodje werd geserveerd, begon het terras op een vogeltuin te lijken met mussen en spreeuwen die het vanaf dat moment ook voorzien hadden op mijn stokbroodjes. Na het afhouden van de vogels en het succesvol oppeuzelen van mijn broodje, heb ik de pas doorgezet naar het Giardino del Pincio, een uitkijkplek over de stad en met name bovenop het plein van Popolo. Het bijzondere was dat ik bij mijn wandeling daar naartoe al enkele minutenlang gevolgd werd door een filmploeg; er zou bij het uitkijkpunt een videoclip opgenomen van een of andere Italiaanse artiest. Onbewust ben ik dus figurant geworden in een muziekvideo. Hopelijk zien jullie mij snel terug op de (Italiaanse) MTV, of bestaat dat al lang niet meer?

DSC_0019DSC_0052DSC_0068DSC_0073DSC_0089DSC_0104DSC_0106DSC_0126DSC_0161

Na deze ervaring was het ronddwalen in het park tot een eind gekomen; het werd nu tijd om rond te dwalen in de straten rond Villa Borghese. Na het aansteken van twee kaarsjes in Chiesa di Santa Maria dei Miracoli, vervolgde ik mijn zoektocht naar de Spaanse trappen, raakte na het vinden van dit (is niet moeilijk, gewoon de meute mensen volgen) vervolgens weer verdwaald. Uiteindelijk vond ik tegen de stroom in van voornamelijk Duitse en Franse gezinnen, Nederlandse scholieren en stelletjes en gepensioneerde Amerikanen  mijn weg naar de beste tiramisu van Rome, Pompi, waarvan ik het bakje uiteindelijk leeglepelde bij het in de steigers staande Mausoleum van Augustus en het Ara Pacis. Vol energie maar met moeie voeten slenterde ik weer naar het plein van Popolo om aldaar de metro te pakken richting ‘huis’. De toerist in mij was voldaan.

DSC_0183DSC_0186DSC_0213

Foto’s

2 Reacties

  1. Eva:
    15 oktober 2017
    Hoi Sebas, wat een mooie foto's maak je! En wat een plezier om je stukjes te lezen. Geniet van je tijd daar! Groetjes, Eva
  2. Ben en Lia:
    15 oktober 2017
    Leuk om je stukjes te lezen, Sebastian.
    Vanuit La Spezia, Italië.
    Nog een fijne tijd.